Założony w I połowie XIX wieku podzielony na część parkową, gospodarczą i ogrody użytkowe. W części parkowej znajdują się dwa dwory wpisane do rejestru zabytków: starszy drewniany tynkowany z I połowy XIX w., w “stylu sarmanckim”, to znaczy łączącym w sobie elementy baroku i klasycyzmu, oraz nowszy dwór murowany z 1933 r., będący w przeszłości rezydencją marszałkowskiej Aleksandry Piłsudskiej. Niezbyt określony styl nowego dworu łączy elementy tradycji z nowoczesnością. Na granicy części gospodarczej i parku znajduje się drewniany lamus z końca XVIII wieku również wpisany do rejestru zabytków. Najcenniejszy starodrzew składający się z jesionów i lip pochodzący z I połowy XIX wieku znajduje się w otoczeniu starego dworu.