W 1528 roku w Wielkim Księstwie Litewskim ogłoszono powszechny spis pospolitego ruszenia. Uczestniczyła w nim również szlachta podlaska, większości polska, ale należąca ówcześnie jeszcze do Litwy. W przeglądzie wojska podlaskiego wymieniono też Seło Gawinowe zemiane, czyli rycerzy ze wsi Gawinowe. Do przeglądu stanęli: Mikołaj Stary, Hrehor Stankowicz, Bartosz Stańkowicz, Stańko Stary, Matey Mikołajewicz, Stank Hryhorewicz, Hrehor Stary, Stanisław Szyszka. Byli to biedni rycerze, ponieważ mogli wystawić zaledwie 2 konnych uzbrojonych jeźdźców na popis szlachty (pomimo tego, że mieszkało ich tu ośmiu).

W 1569 roku rycerze z tej wsi stawili się w Bielsku i przysięgali królowi polskiemu wierność. Wymienia się też tę wioskę w spisie podatkowym z 1580 roku. Ówcześnie głównym posiadaczem ziemskim był Marcin syn Grzegorza Gawina. Część ziemi w tej wsi uprawiali też rycerze z Bogusz, płacili bowiem z Gawinów z 2 włók.

Mieszkali tu od początku rycerze zwani Gawinami i tak też nazwano wioskę. Być może Gawinowie przybyli tu razem z Boguszami z sąsiedniej wioski, ponieważ o Gawinach wspominają akta rycerskie z Małopolski, a Boguszowie również pochodzili z Małopolski. Jednak rycerze Gawinowie w ciągu wieków stracili swoje prawa szlacheckie, nie wspominają Herbarze o Gawinach z Podlasia, nie ma ich wśród szlachty, która dowiodła szlachectwa.

Ta miejscowość należała do parafii Topczewo i dlatego w końcu XVIII wieku na mapach wspomina się o wsi Gawiny Topczewo. Jednak w tym samym czasie podzieliła się ona na dwie części jedno zwano Gawiny Raje, drugą Gawiny Piekło. Podział na mniejsze części były bardzo typowy dla wsi drobnoszlacheckich. Jednaki w XIX wieku zaniknął ten podział i znów w urzędowych aktach wspomina się Gawiny - Topczewo. Słownik Geograficzny z 1900 roku zapisał: „Gawiny-Topczewo, okolica szlachecka, powiat bielski, gubernia grodzieńska, gmina Malesze, 22 wiorst do Bielska, 48 desiat.

W czasach II Rzeczpospolitej znowu powrócono do nazwy Gawiny. Spis powszechny z 1921 roku wspomina o 11 domach i 58 mieszkańcach wsi, wszyscy byli Polakami i katolikami. Wioska rozwijała się bardzo powoli. W początkach lat trzydziestych przybył tu zaledwie 1 dom mieszkalny.